0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1353
Okunma
Kırkikindi yağmuru misali öfkem
Nisan yağmurlarına dönüştü.
Az mı bekledim sanırsınız.
Az mı umutsuzluk çektim.
Ne yaralar açıldı içimde
Ne kırgınlıklar boy verdi
Güler yüzlü bir dolunay biçiminde.
Güzel günler büyüttüm
Kurak ömrümün çöllerinde.
Güzel hayaller kurdum
İçimin susuzluktan kavrulan göllerinde.
Bitmek üzere olan her sevdaya
Gün ağarmalarında su verdim
her gün batımı kendimi
öfkemin sabrıyla yeniledim
Yavaş yavaş ölüştü
Sancılı bir çürüyüştü
Benim bütün kısır çabam
Belki bu benim için
Son dövüştü.
5.0
100% (1)
