Hiç yarı yolda bırakmadım
En sarp yokuşlarda yanında oldum herkesin
En azgın dalgalarla boğuştum karadenizin
Tek başıma savundum dostluğu
Şimdi her gün biraz daha büyüyor
Yüreğimde isyanım
Kaldım yapayalnız
Uzatsam elimi kimseler tutmuyor
Masamda kağıt nasılda bükmüş boynunu
Hep yalnızlığımın şahidi oluyor kalemim
Nasılda sabırsız bilir misin
İki yüzlü sevdaları yazmaya
Her şeye rağmen korudum dostlarımı
Hiç bırakmadım yoldaşlarımı
Onlar vurdular sırtımdan
Artık kilitledim düşüncelerimi
Sessizliğin koynunda yaşıyorum
Ruhumu soldurduğumu anlamıyorlar
Ben her acıyı içime gömdüm
Gücüm yok,içimden gelmiyor dost demeye
Geçen zaman fayda vermez hiç bir şeye
Alıştı yüreğim
Yalnız kalınca dönebiliyorum kendime
Karanlık geceye fısıldar gibiyim derdim
Hem kendimi,hem ikiyüzlülüğü yazıyorum
Yalnızlık sırtımda benim de hüküm oldu
Gün doğmayan bir yerdeyim
Ben seni,yalnızlığı yazıyorum