elimiz de kolumuz da bağlı şu kör nefsin yüzünden
gemsiz ve kuralsız dizgin de tutmuyor
anımızda kötü geçmeyen bir günümüz de kalmadı
beynimizi yakıp da kavuran hatalarımızın elinden
doluya koyuyoruz olmuyor
boşa da koyuyoruz dolmuyor
yön ve iz de sapık aklını başına almadı
bir türlü de şu gönüllerimiz hiç uslanmıyor

tüm bedenimizi velveleye verişte
kasıp da kavuruyor tüm doğrularımızı
eğrilerimiz saklı bir kent gibi yüreklerde
sapık bir huyla sunuyoruz ruhumuza girdaplarımızı
bu şartlardan ötürü takılıp da kalıyor
tüm değerlerimiz takılıyor sütü bozuk bir elekte
havsalamız da beslenmez oldu iyi yüreklilikle
neyi tutsak ki kulpu elimiz de kalıyor
bir türlü yoluna girmez oldu davranışlarımız
ilk bahar günleri biz aykırı mevsimlerde kışlıyor’uz

sağımız solumuz önümüz ve arkamız da bomboş
içimizde bir tek huzur ve mutluluğun zerresi dahi yok
kural ve nizamı da o da ne ki hiç tanıyamıyoruz
ne yapıp da etsek de gözlerimiz doymuyor
şükrü ve kanaat-i bilmeden açız her bir şeye
tamah etmeyen gönlümüze göre her şey de hoş
şaşkın ve biçare bir berduşun bardağının dibindeyiz
sıladan kopuk depreme uğramış bir viraneyiz
sanki de kökü göçeği beli olmayan bir şey gibiyiz

semer’den yoksun çılgın merkepler gibi
başıbozuk dolanıp da duruyoruz organımıza
bu gidişle kendi öz pisliğimizin içine
çok tez bir zamanda
baş üstü düşüşte
hemde mundar bir vaziyette
boğulup da kalacağız Kelime-i Şahadet’siz tek nefeste...


(13.07.2018) AZAP...