1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
862
Okunma
Hep sevdim, hayatı
Hiç şikâyetim olmadı hayattan.
Ta’ ki, uzun ince yolun yarısına kadar.
İşte o zaman koptu ipler.
Yaşamak zorlaştı.
Neşe sevinç kaldı, ne neşe bende.
Fırtına gibiydim.
Estim’ mi, deli eserdim.
Ne dal ne budak ne yaprak bırakmazdım.
Döker geçerdim.
Yerimde duramazdım.
Yerine göre yel yerine göre yağmur sel olurdum.
Irmak olur akardım.
Şahlanırdım küheylan gibi.
Dağ tepe demezdim aşardım
Birden dindim.
Dalı yaprağı kalmamış ağaç gibi oldum.
Silkelendim.
Kırağı yağmış gibi yaz baharın tam ortasında.
İşte ben buydum
Ben benim deme sakın kendine
Yarınlardır belirsiz olan
Bakarsın bir fırtına eser, kırar kanadını kolunu,
Daha onmazsın.
Hele hiç alma, mazlumun ahını
Düşersin.
Yaşanacak yaz baharın kalmaz yarın.
10 Temmuz 18
Ahmet Yüksel Şanlı er
5.0
100% (1)
Cevap Yaz