Uzaktan seni gördüm bir tuhaf oldu içim
Simsiyahtı saçların bembeyaz olmuş şimdi
Bakışından belliydi hayat yıpratmış seni
Fırtınalar estiren senden hiç eser yoktu

Ben sana her koşuşta sen uzak durdun benden
Ne bir kere aradın ne bir kere sordun
Kusurlar dilde miydi yoksa şaibe miydi
Nerede hata yaptık yoksa suç bizde miydi

Aşk denilen yangında yandı kavruldu gönlüm
Çepeçevre çevrildim kurtulmak ne mümkün
Ne vuslata kavuştuk ne de hasretlik bitti
Zaman harcadı bizi aşkımızı bitirdi

Aşk denilen yangında yandım kavruldum
Çepeçevre çevrildim zaman içinde
Ne vuslat mümkün oldu ne hasret bitti
Tükendim yıkıldım bu aşk selinde

Hayatın son deminde aşkla girersen cenge
An gelir ki gönlüne bir sevda düşer
Gün gelir ki dilinden düşen şiirin
Her satırı ayrı dert ayrı perdedir

Biliyorum ki aşk ayrılık dahilinde
Ruhumda yarattığın yıkıntıya isyanım
Mümkün müdür böylesi sever iken nisyanım
Korku işgalinde ki hayallerden yoruldum



Fatma Ayten Özgün