1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
291
Okunma
Kimse bilmez neler yaşadığımı
Yalnızlığımla gece gündüz savaştığımı
Kalbimin paramparça halini
Anlatsam da anlayamazlar zaten
Kaçmak istersin ama nereye
Nereye gidersem gideyim
Acılar üzüntülüler bırakmaz peşimi
Benden önde giderler hepsi de
Oturursun gün boyu ne ses vardır ne seda
Akşam olur aynıdır yine
Ölüm sessizliği sarar her tarafı
Kendi kendimle konuşurum nafile
Bakarım duvarların soğuk yüzüne
Bir ses bir gülümseme
Göz kapaklarım yavaşça kapanır
Süzülse de gözyaşlarım nafile
Yalnızlığa mahkum edilmiş mahkumlar gibiyim
İsyan ederim acımasız kaderime
Daha ne kadar dayanırım sensizliğe
Nasıl yaşarım bilmiyorum bu şekilde
Ayten Özgün
5.0
100% (1)
Cevap Yaz