bu akılsız ve tamaha mağlup ruhumuza
ne idüğü belirsizce art niyetle sinsice gizde sızan
öylesine acımasız ve nankör bir girdaptır ki o
ne azıcık din bırakır insanda
nede bir zerrecik de olsa iman
ilklerimize dek bir emerek bitirir bizleri
hiç farkına varmadan

o kapkara ruhlu bir vampir gibidir de
hiç belli etmez izi
bu kör ve duyarsız hayatın içinde
doğrudan çekişte kaydırır melekelerimizi
tuzla buz olmuş bir bardak gibi
usumuzun her bir parçasını yönünden saptırtarak
tutuşta bir başka başka köşelere savurur nefsimizi

hep isyan bayrağı dalgalanır da durur yüreğimizde
hem dışımızda oyun hemde içimizde
ne şükür kalır ne de azıcık bir kanaat
bu meymenetsiz ve bukalemun ikircikli yüzümüzle
yaşantının Çıfıt çarşısında
şekilden şekle gireriz çıkar savaşlarımızda

fitneden dizlerden bile çekilir derman
ani bir sirkelen işle bir anlık kendimize gelişte
yaşantımızı düzeltemeden
sanki de art niyetli gizli bir el
bizleri çeker de sokar kara toprağa aniden

bu rezillik ve heyhat dolu ömrün
sebebi bizim tamahkarsılığımızdan türer de
şükrü bile unuturuz aç gözlülüğümüzle
neden peki çileler hep bizim aptallığımızı yakalar

sanki bir ipte çift cambaz gibiyiz
düşüp kalk sakta toz kondurmayız özümüze

edepsizlik içinde yüzen
bu kahpe yaşantımızın kurbanı çocuklar mı olmalı
bu sapkın ve sorumsuz varlığımızla
biz ahlaksızca çok tez teslim oluruz bu yalan dünyaya

düş melekelerim’izde hiç olmadı ki o da kayıplarda
bu gidişte ne yapılsa kusur ve hata
doğrularımız eğril erimizin izinde çoktandır ayıplar da
koskocaman bir hiçliğe mağlup tüm yaşantımız
haya utanma ar ve edep de ne ki
arsızca uçkursuz gezişte de tozar da dururuz

adi bir bilinmezliğe doğru
şaşkın ve kendini bilmez bir ördek gibi yol alırken
bir yanımızdan melek çeker
diğerinden de doyumsuzluğu muzu şeytan dürter

nefis denen şu iblisten
hiç mi hiç kopamadık ki biz
Hakka verdiğimiz sözümüzün gölgesine sığınalım
hak hukuk ve adaleti arayamadan
ve gelmişi geçmişi de fark etmeden
en sonunda bizlerde olup da çıktık birer iblisten de iblis...



(05.07.2018) AZAP...