hüzünbaz
bu şehir monokromi
hep aynı renkte giyiyorlar yaşamı
gri ve siyah

imgesel resimler yapıyorsun tuvaline
rembrantı rubensi albert düreri
daha da çok anlıyor ve seviyorsun
aşkın kitabı ilüstrasyon dolu
resimli kitaplarıydık çocukluğun
çıkalım bu karanlık şehirden

hüzünbaz bu şehir monokrami
çoğu zaman monotami
egzotizmini kendisi yaratmış insanlar
kırık renkler bırakıyorlar
plastik objeler insan kalbine

oysa seni ben pitoreks bir resim gibi yaşamak isterim
sabah sefaları açarken sarılmak isterim güzelliğine
yeşile çalan açık bir mavide kaybolmak isterim denizlerinde

kimsesiz bir sokak ortasındayım
dudaklarında okultist bir hüzün
siyah beyaz bir gravür üzerine gökkuşağı çiziyorum
belki geçersin diye altından melankolik hüzünlerle

yaşam nasıl olsa hiçlikte bir an
ellerime portreleri yumuşak resimler ver
gökyüzüme ışık saçan bir kuyruklu yıldız
hüzünbaz sevişmeler sonrası
çıkalım bu şehirden

nasıl olsa yaşam hiçlikte bir an

Ömriye KARATAŞ
03.07.2018

tablo:Albert Dürer