Hayır, bırak beni, yalvarıyorum sana :
Çok genç ve çok sevimlisin, boşuna
Kalbimi canlandırmak istiyorsun ;
Üzgün olduğumu, görmüyor musun,
Bu solgun ve genç olmayan alnım
Artık mutluluğa gülümsemesin ?
Kış, ovalarımızda parlayan
Çiçeklerin soğuk soluğuyla
Canlanan sinesini donduruyor,
Meltemin taşıdığı kokularını
Ve baygın parlaklığını
Ölü yaprağa geri veriyor !
Ah ! Eğer seninle karşılaşınca
Sarhoş kalbim yaşamdan
Ve aşktan çarptığında,
Hangi coşku ve hangi taşkınlıkla
Cazibesi günlerimi besleyen.
Gülümsemeni kabul edebilirim.
Ama şu anda, ey genç kız !
Bakışın, parlayan yıldızlarıdır
Endişeli gözlerindeki gibi tayfaların,
Onların deniz kazasına uğrayan sandalı
Fırtınanın durduğu sırada,
Kırılıp dalgaların altına kaçtığında.
Hayır, bırak beni, sana yalvarıyorum :
Çok genç ve çok sevimlisin, boşuna,
Yeniden canlandırmak istiyorsun kalbimi ;
Bu solgun ve genç olmayan alnımda
Görmüyor musun, üzüntümün,
Mutluluk ümidini geri çevirdiğini ?

Gérard de Nerval
Çev. Sunar Yazıcıoğlu