1
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
1743
Okunma
Öyle bir havası var ki uğruna veririm inan ,
Tüm Rossini’yi, tüm Mozart’ı ve tüm Weber’i,
Bir hava ki çok eski, cansız ve matemli ,
Yalnız benim için gizli çekicilikleri olan.
Oysa, onu işittiğim her defasında
Ruhum iki yüz yıl birden gençleşiyor :
Sanki yeşil bir tepe, on üçüncü Louis zamanında ,
Uzanıyor, günbatımı ise sararmış görünüyor .
Sonra tuğla bir şato, köşeleri taştan,
Kırmızımtırak renge boyanmış vitraylı,
Ve büyük parklarla kuşatılmış ; ayaklarını ıslatan,
Çiçeklerin arasından akan bir ırmak bulunuyor ;
Sonra bir bayan, yüksek penceresinde,
Sarışın siyah gözlü, eskiden kalma elbisesinde,
Belki de başka bir yaşam içinde,
Daha önce görmüşüm gibi…hatırladığıma göre!
Gérard de Nerval (1808 - 1855)
Çev. Sunar Yazıcıoğlu
5.0
100% (7)
Cevap Yaz