DeRTli Ozan

yitik ozanlarıyız biz mısraların
müebbede mahkumken bedenlerimiz
güneşe küslüğün gibi yakınsın kuytuma
gramofon iğne gıcırtısı eşiğinde
ahengimiz bozuldu kaç zamandır

aynaların derininde gömülü maskelerimiz
ne kadar bezginiz biz birbirimizden
taşbağlı ayaklarımıza yüzümüz ağır
uçurumdan itilen gururumuzda olsa
zirvedeki yönümüz yine bayır

el değmemiş maviyle boyalı ufkumuz
özgürlüğe güvercindi, kanatlarına sinen heves
neon ışıklarıyla yıkanan şehir gecelerinde
çilenin tansığına sığınmış zikrin
hür ozanlarıydık çığlıklar eşliğinde

uzun zamandır çiğdemleri kavralamadık hiç
kar mimozaları da görünmez oldu
ne bir çocuğu sevgiyle mıncıkladık
nede burun kemiklerini kırabildik kızdıklarımızın
şarap içip de geğirmedik daha şiirlerimizle

ağartılan saçlarımız özenle taralıydı dahi
eğri büğrü yaşadığımız öykülerde bile
idam mangasında tek sıra celladın önündeydik
sehpanın üstünde sarkıtılan düşyazımızdı
ip geçirildi boynumuza ta ötelerden

avuç içimizdeki gül goncaydı hala

İlkay Coşkun
11.04.2012