1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
865
Okunma
sevgili
kuş da olur taş da
taş olur oturur yüreğimize
kuş olur
alır gider kendini
boşluğa boşluğu emanet edendir o
dengini bilmediğimiz
ne aradım ise kendimde
anladım gizli imiş gidende
suya sır olan da su
durur yerli yerinde
susun dilini bağlayan pusu
yokluk ilmidir
varlıkta kapanmaz yara
hasret merhemini sürdü mü
her gülüş bir ayrılıktır
bilir elbette sevgili
ten ölümün giyeceği kalıptır
01/07/2018
ali rıfat arku
istanbul
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz