adın,
saklımda susmaktan
saklım,
adının geçtiği her satırda sancılanmaktan yorgun…




yalnızlığıma sarılırken gece
güneşin kaç doğum sancısına daha eşlik edeceğim bilmiyorum




uğruna ağladığım
yokluğumu varlığına iliklediğim tek kadın
can kesiğim…
anma artık adımı… anma ki değmesin pervasızca ahıma




çevir bakışlarındaki esaretimi cehennemimden
soyunmasın artık cennetin günahıma




saçımdaki kir
dilimdeki tortu eserindir
bak ve gör… yalınayak bir aşkta
nasıl da eğreti duruyor yalnızlık




oysa,
mahzenime yatırdığım yıllanası bordo bir tat
ve kadehimde gezinen en son dudak olmanı çok isterdim




sararmış bir yaprağın
düşmeye ramak hüznüyüm
çıplak,
titrek ve güz




zorlamayın dostlar
bir mevsim daha savrulasım yok
düşürmeyin yüzünüzü ve
süpürün şimdi süpürebildiğiniz kadar beni

önce bu şiirden
…………………..sonra bu şehirden…










ilhanaşıcıhaziranikibinonsekiz