ÇÖLDE YALNIZ BİR KUMSAL GİBİ ZAMAN

Geceyi aydınlatmayan loş bir ışık gibi sevdan
Ne tozu kaldı bende ne izi
İnkar edemem ölümüne sevdim seni
Ama bitti
Çölde yalnız bir kumsal gibi zaman
Eskimeyen şarkılarda
Ya da eski zaman defterine öylesine karalanmış bir kum saati
Dünden kalan
Gün sıZarken içime avaz avaz
Acıtmıyor artık sensizlik canımı
Karalar da bağlamıyor pervasızlığım
Çok dinginim bugünlerde
Sitre gerisinde yeni yetme hayal meyal bir umut
Atı alan Üsküdar’ı geçti sevincimde
Ürpertili sevişler,
Çılgınca geri dönüşler
Nedensiz ve sualsiz vazgeçişler
Hepsi geride kaldı
Sensizlik bana çok iyi geldi cidden
Dün seni görünce anladım
Uzun bir zaman eskimişti arkamızdan
Çok sular aktı köprülerden
Aylar belki bir ömür gibi geçti
Nicedir adını bile unuttum,sayıklamıyorum
Her gördüğüm rüyayı sen sanmıyorum artık
Biliyorum inanması güç
Bazen ben bile şaşıyorum kendime
Ama oldu işte
Göğe kafa tutan sularda,
Arşa karışmış bir zaman dilimi
Aşka yenik düşmüyor artık
Gördüğüme hiç bu kadar sevinmemiştim seni
Bende bittiğini anladım
Bugün son kez unuttum seni
Çok değil daha çok yeni
Çok iyiyim hem de çok iyi
Vazgeçmekten vazgeçtiğimden beri
Sevmiyorum artık seni

Pınar DOLUDENİZ