Bilmeyenler bilmeli, duymayanlar duymalı
İnsan olmak kolay da, insan kalmak daha zor
Adalet bir kuralsa, herkes buna uymalı
Dilden çıkan her bir söz, olur ateşten bir kor
İnsan olmak kolay da, insan kalmak daha zor

Ben şiirin sesini, çok uzaktan tanırım
Kırk yıl uğraştım amma, olamadım sanırım
Ben şairim demekten, ar eder utanırım
Benim yazdıklarımı, ister şerre, hayra yor
İnsan olmak kolay da, insan kalmak daha zor

Gelmiş biri sayfama, acami diyor bana
Şurası hatalı de, saygı duyayım sana
Böylesi insanlara, geçmez sözdeki mana
Bilge yiğide deli, atına da diyor dor
İnsan olmak kolay da, insan kalmak daha zor

“Melamet hırkasını”giydim diyene bakın
Hakka kul olacaksan, gurur kibirden sakın
Ölümler hepimize, şah damardan da yakın
Hüdâ çeşit renk vermiş, sarı, kırmızı ve mor
İnsan olmak kolay da, insan kalmak daha zor

Mecburiyet harici, hiç bir gönlü kırmadım
Bana çok söz söylendi, üzerinde durmadım
Bir çok kişiye ise, nedenini sormadım
Ben görmedim ömrümce, sakın sen de görme hor
İnsan olmak kolay da, insan kalmak daha zor

Ben ki Türk kültürüne, kırk yılımı vermişim
Kıskanan, hazımsızı, neler neler görmüşüm
Şiir de sevgi ile, güzellikler örmüşüm
Bilmediği birine, laf söyleyen mutlak tor
İnsan olmak kolay da, insan kalmak daha zor

Lüzumsuz’um uzatma, gerek yok fazla söze
Her zaman şükür ettim, kanaat ettim aza
Acemice şiirle, veda ederken size
Nasıl bir herifim ben, tanıyana gidip sor
İnsan olmak kolay da, insan kalmak daha zor

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ