NEYE KATLANMADI BU GÖNÜL.

Çok uzundu gecenin günle dansı,
Pek çok gitmeyle savaştı bu gönül,
Gitmeleri kendine iş sanan yüreklerle
İki düşman oldu...

Neye katlanmadı bu gönül,
Kimleri karşısına almadı.
Kimlerin kalbini kırmadı.
Sevdikleri için...

Bazen çok ağır geldi, kırgınlıklar,
Kirpikler can duvarı oldu,
Göz bebeklerine,
Hep yağmurlar yaşadı bu gönül...

Çok canlar yaktı gidenler,
Dermansız dertler açtı.
Kalbinin sesini bile duyamadı,
Sevdiklerini dinlemekten...

Neye katlanmadı bu gönül.
Geçmişe bakıldıkça,
Herkes için ağladı da
Kendine fırsat bırakmadı, bu gözler...

Geçmiş geçmişte kaldı,
Her giden bir yara açtı.
Gidenler kuyusunu kazdı
Bu gönlün.

Hayat yıkılan gözyaşı duvarlarına,
Set çekerek yaşadı.
Bir ömür boyu...
Nelere katlanmadı bu gönül.

Gidenler aşılmaz duvarlar aştı.
Oynadıkça kapanmaz yaralar,
Ne çok savaşlar verdi.
Kendi içerinde bu gönül!

Demet Akyürek.