kaç bayramdır toprak öpüyor elini
ben nerede öpsem toprağı
bilirim elindir

bir mahşere denk gelmiş gidişin
yokluğunun med- cezirinde durmadan
hüznün gelip gitmesi bundan

sabrın çift çenekli tohumu çürümüş
temmuzda bıraktığın yüreğimde
sen içimde böyle
hiç gitmemişcesine dolaşırken

ne vakit uzansam bir çiçeğe
balkonun gelir aklıma
tanrı cenneti yaratırken
senden kopya çekmiş olmalı
yoksa sendeki güzelliği kimse bilemez
kendimden başkasına anlatmıyorum seni

dört mevsim
dört yön
dört döndüğüm dünya
pusulası çaresizliktir sensizliğin
umuda saplanan bir bakıştan kanar
ömrüme açtığın yara

esmer ve kıvırcık saçlı bir kuştur
gelip gözyaşımdan su içen
o kuşu yaşatmak içindir
bu beni her an yakan sancı
anne
varlığımın kaşifi
sen gittiğinden beri
gözlerimi nisana emanet ettim

kaç bayramdır toprak öpüyor elini
ben nerede öpsem toprağı
bilirim elindir

15/06/2018
ali rıfat arku
istanbul