Ne ben şairim artık ne sen eşsiz Leyla’sın
Kelimeler ıslanır çiy düşerken güllere
Sanma kırık gönlümde sessiz bir vaveylasın
Ahraz olan harflerim küskündür kâküllere
Sen artık batıp giden gurup ile kayboldun
Sularda yangın çıktı yanıp gittin kül oldun



İkindiler tutuştu sinemde hasret közü
En berrak duyguları sis bürüdü sayende
Bin bir özenle seçtim lügatlerden her sözü
Figüran da değilim ben senin hikâyende
Sen artık batıp giden gurup ile kayboldun
Sularda yangın çıktı yanıp gittin kül oldun



Mecnun alfabesinde Leyla başat olsa da
Yirmi dokuz harf ile ikrar etmek zor hüznü
Gül yine de gül kalır geçen demde solsa da
Lâkin anlamı yoktur o gülün hazan günü
Sen artık batıp giden gurup ile kayboldun
Sularda yangın çıktı yanıp gittin kül oldun



Bir vaha arıyorum yangın yeri sineme
Çöllerde gezgin miyim yoksa çoban mı aşka
Artık kapım kapalı hiç şansını deneme
Hasret içli bir beste vefa ise bambaşka
Sen artık batıp giden gurup ile kayboldun
Sularda yangın çıktı yanıp gittin kül oldun
Ankara,11.06.2018 İbrahim Kilik