Sabahları kalbinde yokluğumu hissediyor musun bir tanem.
Hani, elimi ellerinde bulurdun her sabah
Yaralı bir serçe gibiydi kalbim ve kalbin.
Ellerimizi birleştirir
O iki serçeyi saklardık avucumuzda
Üşümesinler... Düşmesinler diye.

Ben çok uzaklardan
Güller getirir, kucağına bırakırdım
Sen en çok beyazlarını severdin
Ben en çok seni…

Şimdi sustu kalemim, yazamıyorum
Kalbim yinede konuşuyor gerçi seninle, bir lisanı hafi ile.
Yaşadığı hayatın
Çok uzağından getiriyor senin için kelimelerini.
Ormanların kıyısından… Köy sabahlarından.

Bir gün,
Dağ soğuğu getirir bakarsın nefesinde
Bir gün nilüfer tatlı sulardan.
Bazen, bir çocuğun yanağından al toplar
Bazen de saçını okşar senin ellerinle.
Yalın ayak dolaşır,
Ortasından su akan şose yollarda
Hep bir ırmağa çıkar yolları
Irmaklar gibi uzayıp gitsin diye sevdası
Umudu taşır ırmakların avucunda,
Hiç bıkmadan usanmadan, hiç bir şeye aldırmadan.

O sensizliği bilmez benim gibi
Ben özlerim seni,
Ellerim elini arar boşlukta.
Ama o hep seninledir
Seninle yatar gecelerin koynuna
.................seninle karışır sabahların buğusuna.

Bir damla su içmişse eğer yaprakların pınarından
Yarısını taşır sana dudaklarıyla.
Sen hayatısın onun
Gurbetlerinin sılası, yaralarının ilacı.

Ben giderim belki bir gün senden
Ya da sen gidersin
Ama o hep saklar seni umudun bir yerinde
Bedenim çok uzaklarda olsa da senden
Benden bir parça
Sımsıkı sarılmış duruyordur ruhunda mutlaka.

Benim için o koklar seni
Saçlarını o tarar…
Sakınır saklar her şeyden
Seni senden, seni benden bile saklar.
Hiç anlamazsın onun sende olduğunu
Nerde olduğunu..
Geceleri dizlerinde uyuttuğunu
Sabahları uyandıran öpücüğün olduğunu,
Ve tam düşeceğin zaman
Seni kimin tuttuğunu.

Sadece sesini duyarsın kalbinde
Sana ’günaydın sabahım ’ der
Ya da ’günaydın cadışım’.
Ben onu sende bıraktım bir tanem
Varlığında da yokluğunda da sende bıraktım.
Kovma onu yanından
Ve sakın küstürme
Ben onu sensiz kaldıramam
Sensiz bir kalbin ağırlığını
Bir ömür boyunca taşıyamam.

m.kemal serhatlı