Tüm dünya önümde bir duvar sanki,
Kangren olmuş ayaklarım tutmuyor,
Öyle mecalsiz, öyle yorgun kaldım,
Sanki asırlardır ayrılıkları sırtladım.

Tatsız dünya ve içindekiler,
Önemini yitirmiş kalmamış bir heyecanı içten,
Sanki sanki burası değildi olmam gereken yer,
Susmak ister bir yanım , bir yanım feryat eder...

Papatyalar bükmüş boynunu kitap aralarında,
Yetmiyorum ne başkasına ne bana,
Tanımadığım bir insan ayna karşısında,
Gelmiyor içimden ne anlatmak ne anlaşılmak...

İzliyorum veremiyorum bir mana insanlara,
Gülmek ve ağlamak aynı anda oluyormuydu bu dünyada ?
Bir yol ki sonu yok , yükü çok , bende derman yok,
Sevemiyorum hiçbir olasılığı kuruttum mutlu sonları...

Hüznün yeleği sırtımda asil siyahıyla,
Şirin sözleri , hayalleri doldurdum bohçama,
Şimdi susasım var , olduğum yerde kalasım,
Yok olasım var , unutulasım , kaybolasım...