Ellerimi ceplerime koydum
Dudaklarımda hüzzam bir şarkı
Kelimeleri süzgeçten geçirip zula ettim
Bütün harfler anlamsız
Seni anlatan şiirler yazmıyorum artık

Ne balkona çıkmak geliyor içimden
Ne de aklıma düşmeni
Kendime bile yabancıyım şimdi
Herşey anlamsız
Karanlık bir tüneldeyim sanki

Takılı kalmasaydın geçmişe
Tutabilseydim ellerini yeniden
Nedir bu yaptıkların gurur mu
Aşk mı nefret mi bilmiyorum
Cümleler zorlanıyor seni anlatırken
Aslında seni değil kendimi anlatıyorum

Kalbim seni her gördüğünde
Yerinden çıkacakmış gibi atıyor
Yokluğun canımı acıtıyor
Kokunu özlüyorum düşlerim de
Gözlerine her baktığımda
Sıcaklığın yayılıyor tüm hücrelerime

Biliyor musun
İlk defa bu kadar korkuyorum
Senden önce de yalnızdım
Senden sonrası da yalnızlığa mahkumum ...




Refik
26 . 05 . 2018
İstanbul