insan kendi yüreğini sever gibi dokunmalı mısralara
damar da dolaşan kan gibi, aşkı; yarin gönlünde ara

sevmeyi düşlerime hapsediyorum
sevdikçe saplanıyorum düşlerime.

meselenin özü yüreğinde hissetmektir
ve katabilmektir ömür boyu hikayene.

yürekten olmazsa zaten şaşarım
yüreğim seninleyken dağı aşarım

bil ki; iki duygusal fırtına karşılaştığı an
yeniden doğarım, yeter ki olmasın hicran

muhabbettir sevdaya yüreğinde ki hapis
tahayyülün sınırlarından öte taşınan bir his

kalbin sınırsızlığı nispetinde eş değer bir aşk
ve tutabilmektir kalbinde muhabbetin ateşini

misalen bir inkılaptır, fikriyatta bir devrim
doğuştan bir iksir kodlarında bunu sunan kim?

hasrete kardeş gider aşkı besler ayrılıklar
müjdeliyor cenneti güneş doğarken ufuklar

senin yanında kendim miyim aradığım cennet
Adem için değil miydi ? Havva en büyük nimet

aşkta Züleyha’nın kalbinde esarete açılan kapı
aşk; aslında teslimiyetti, ilahi güçtü muhatabı

ah ki ah ! gözlerin kerbeladır, düğüm düğüm kördüğüm
ey sevdam; aşkı besleyen hasrettir yaşayarak gördüğüm.


yusuf