İnsanlar tuhaf olmuş,kimsenin pervası yok
Küçük büyük kime ne,kimsenin saygısı yok
Egoist bir yaşamın,esiri olmuşuz biz
Zengine yaltaklanır,garibanı ezeriz

Bu Alem’e bağlandık,kopmayacağız sanki
Ne kadar züppe varsa,onlarla olduk kanki
Sözünün eri insan,gelmiyor işimize
Bir sürü dalkavuğu,takmışız peşimize

Bizi kim methederse,o en iyi arkadaş
Tenkit ediyor ise,anında kopar o baş
Tahammülümüz yoktur,fikri farklı olana
Çok itibar ederiz,bizler yalan dolana

Uyanık geçiniriz,sevmeyiz uyanığı
Severiz biz daima,tükrüğe dayanığı
Bizden akıllı ise,dışlarız yanımızdan
Sevmeyiz ulemayı,olsa da kanımızdan

Sabır denen nesneyi,attık hayatımızdan
Parlarız yerli yersiz,oluruz dostumuzdan
Ahlakı çöpe attık,bozduk edebimizi
Medeniyet adına,mahvettik kendimizi

Aslında yalnızızdır,çevremiz yılan dolu
Daha iyi sanırdık,bozuldu Anadolu
Hasletler nerde kaldı,dönde bir bak geriye
Koşturduk dolu dizgin,çok gittik ileriye

Dostluklar tarih oldu,yaren ise turfanda
Bozulma yıllar aldı,olmadı bu bir anda
Neresinden tutsak ki,durdursak felaketi
Riyayı kovalasak,getirsek asaleti

Yakında taş yağacak,yukardan başımıza
Ne kadar haram varsa,karıştı aşımıza
Dur demezsek gidişe,uçurumdur sonumuz
Yolu doğrultamazsak,Cehennemdir yolumuz

Not:Şiirim Kazaya uğrayıp düne kaydolduğu için tekrar yayımlıyorum.
Saygılarımla.