0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1148
Okunma
Hiç’lik çağına eriştik
Heyecanımız öldü, hezeyanımız hortladı
Ne peygamberi var, ne kitabı ne amentüsü
Duymayan kulak, görmeyen göz;
İflas etmiş akıl ve aşktan uzak yürek...
Zor’a eriştik, inandık, çıkışı yok.
Herkes yabancı, kitaplar dilsiz, suskun,
Şarkılar yabancı, masalcı, hikâyeci...
Deniz, istiridyelerini korumaktan aciz;
Güneş, dünyayı aydınlatmaktan.
Yağmadı yağmur, kalbimiz kurak,
Buzlarımız ısınıyor, eriyor bizi tüketmek için...
(Osman Savun, 20/05/2014)
