Gurbet saçlarını uzattıkça
Yorgun rüzgarlar tarar bir yandan
Bir yandan zaman yanar
Dokunur geceye
Kırgınlığı gökyüzünün
Maviye çalmaz sabahlar

Ne kadar kapatmaya çalışsam
Gecenin çatlaklarını
Sızar üzerime ,üzerime hüzünler
Çocuk gülüşlerim donar dudaklarımda
Uzar gider biteviye yalnızlıklar
Sarar her koldan bedenimi
Şu yorgun yıllar

Hayallerimin tümseklerine yarasalar konar
Boz bulanık bir dünya benliğimi sarar
Her yanlış ıslık çaldığında hayat
Umutlar ölür,
avuç,avuç dökülür sabahlarıma
suskunluğunu bozar bulutlar
ağız dolusu küfürler savurur yaşlı kaldırımlar

Dumana bulanmış gecelerde
Stoklanır yüreğimin dehlizlerine sensizliğim
Ne kadar teselli etse de beni
Eski mutlu yaşanmışlıklar
Güle düşen ölüm
Çaresiz kanayan kalemim
Hava boşluğunda uçuşan mürekkebim
Anlar beni bir o kadar

Çiçeklenen eski yollarda
Donuk bakışlarınla
Teselliler yağdırsan da
Soğumuşsa yüreğin sevdana
Çöl ateşi neye yarar

Hangi sözcüğü dillendirsem dilim yanar
Kapatır panjurlarını gökyüzü
Aralardan isyanlar sızar

Gün batımı kendi kızıllığında kanarken
Kapatır kuytularını geceler
Bir bakmışsın ki yaşam sönmüş
Ömür bitmiş
Huzur serilmiş çarşaf gibi
Yeni açılan bu sonuncu yolda
Yaşam sensiz
Sevdan giyotin

HÜLYA ÇELİK