Bülbülün şu aşkı, bir beyaz gül idi,
Benim beklediğimse, al mendil idi,
Aşkın adı varmış, kendi ortada yok,
Payıma düşen kısmet, yalnızlık idi...

Yıllara değil, tatlı giden yola baktım,
Zihnimi konuşturdu, dere gibi aktım,
Özgürlüğü daima yıldızlarda gördüm,
Siyah gözler uğruna, kendimi yaktım...

Ölmediğim her gün, iyi birer gündür,
Aşkı bilemezlik, o geridedir, dündür,
Kimi aşkta kazanıyor, kimi boş yerde,
Kaderle randevun, düşündüğümdür...

Hep, Dünya bir çocuk parkı sandım,
Oysa bütün hayatımı acıdan aldım,
Kendimi bildim, artık dünya sizindir,
Akıl berraklığı yitirdi, aşka inandım...

Bulutların üzerinde olan duygum var,
Yol evren üstü ama çevrem dört duvar,
Kendime bir tırmanacak dağ buldum,
Çıktığım yücede, bitmez, heyecan var...


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.