Sana mı inmiş ki bu toprak, bu hava, bu su
Ya da tek sana mı gelmiş doğanın en güzel dokusu
Yok mudur senden başka canın rahat bir uykusu
Nefsin ne çok cana kurmuş kirli bir pusu
Bilmez misin sen de bir cansın
Ve her can bir zevale doğru akmakta
Anlamaz mısın ne kadar yakarsan etrafını, o kadar yakacak yaktıkların seni
Son durakta
Kırmızı ipek iplikten bezenmiş bir dantel sarmış nefsini, nefesini
Sanma ki senden gayrisinin yoktur hiçbir mevsimi
Aklına güvenip de yok ettiğin neslini
Kurt sorar, kuş sorar, ağaç sorar,dal sorar
Hesap vermek işte asıl orda var
Kirlettiğin nehirler kadar kirli akar kanın
Ve yaktığın ormandaki canlar sayısınca verilecektir hesabın
İncittiğin karınca da sahibidir bu dünyanın
Kalmadıysa merhamet denen yanın
Ve bir parça ekmekteki mucizeyi
Kavrayamadıysan hala
Çirkef pencereler açılıyorsa senden bütün dünyaya
İsrafı adet edinmişsen ve kıyıyorsan canlara
Bir hiç pahasına
Ölümlüsün anlayamadın mı hala
Daralan vaktinin kıymetini düşünerek baksaydın ya bir kez olsun dünyaya
Çattı bir gerçek, bitti o dünyan
Çaktı bir şimşek, yaktığınca yan.