I
İçimiz boş dışımız boş
Boş şeylere alkış tutarız, alkışımız boş
Bir gençlik ki halet-i ruhiyesi
Ölmüş bilmem kaçıncı sene-i devriyesi
Vatan bayrak millet ne demek
Varsa yoksa bir ekrana ellemek
Sanır ki yalnız cephede olur kahramanlık
Görmez ilim ve fikirle nasıl kalkınır insanlık
Hem vicdan ahlak etikten yoksun
Hem sanattan estetikten yoksun
Dininin ilk emrinden bihaber
Selamı nerden bilsin, dilde pelesenk “naber”
Namazmış kitapmış bakmaz yüzüne
Kanma Müslümanım diye övündüğüne
Maddiyatını besler etmez hiç tamah
Düşünmez ruh nasıl eder semah
Üstümüze kurulan oyunların mirası
Yakılıyor ülkemin güpegündüz çırası
O ki vücudun üstüne baş olacakken
Bünyesine verilmiş daha çocukken
Yeni çağın amansız savaş mikrobu
Ne hacet kullanmaya tankı topu
Kültür emperyalizmi en tehlikeli mikrop
Yakalanmaya gör ne soy kalır ne sop
Evvela hal hatır sorup biraz şişirir
İçimizden kendine uşaklar devşirir
Sonra hiç anlamadan ona edersin hizmet
Çağdaşlık kisvesi altında işte hezimet

II
Garbın ilminden fikrinden bize ne!
Yeter oturmuşuz Noel Baba’nın dizine
Kendi bayramımız biliriz ellerin bayramını
Görmezden geliriz dinin helal ve haramını
Abuk sabuk kıyafetler adetler bilmem neler
Bu sadece eğlence diyerek bahaneler
Be hey gafilden bin kere daha gafil
Gerçek tarihimizden nasipsiz sefil
Senin yaptığın bir eğlence değildir
Vatanın tapusuna verilen bir meyildir
Bu gün yılbaşıdır yarın “kara Cuma”
Bir de bakmışsın topyekûn geçilmiş hücuma
Kim ki bir milletin kültürünü ederse taklit
Onlar gibi düşünür onlardan olur o vakit

III
Ülkeme kanat takıp uçuracak güç
Kahvehane köşelerinde pinekler, ne ürkünç
Kendimize boş zamanlar icat etmişiz
Ona kahve kültürü deyip biat etmişiz
Ne bilsin ki oynayan al kızı ver papaz
Nasıl kurulur millete kumpas üstüne kumpas
Oyun masası her yerde oyun masası
Birisi taş kâğıt diğeri Avam Kamarası
Kaldır başını şöyle bir bak etrafına
İhtiyaç var bu gafleti senin bertarafına
Bak gör oku anla ve uygula
Minnet etme dünyada Allah’tan başkasına, kula
Sen ki ilahi bir takdir ile burdasın
Nice kahpe oyunları dağıtmış şuurdasın

IV
Heyhat, Akif’e hak vermemek elde değil
Yurdum, işi dinim gibi güzel belde değil
Çürük mü çürük her işimiz derme çatma
Olağan, yaltakçı tayfasına makam satma
Vergisini candan veren birkaç yükümlü
Enayi damgası vurulmuş, şimdi hükümlü
Fikri akıl zindanlarımıza atmışız, tutuklu
Din vicdan ahlak namus hepsi buçuklu
Adalete giden yolda viraj içinde viraj
Öyle şaşırmış ki masuma döner kadraj
Bir taraf parayla öder namus borcunu vatana
Bir tarafta kanını toprağa katan katana
Kalk doğrul Elif’im utanmaz hiç yüzleri
İbret-i âlem için getir sür senin öküzleri

Erden Ender GÜNER