her gün kavuşma hayalinle ümit taşırdım kendime
en karanlık, kuytu yollardan geçerdim dehlizlerle
ve...aşardım tüm engelleri, dilsiz şarkılar eşliğinde
yazardım tüm şiirlerimi, senden ödünç nağmelerle

hep senin ülkende dolaşır, yoldaşın olurdum yanına
sen istemeden canımı vereyim can katarsın canına
sen yoksun tadıyorum ölümü, en kuytu tenhalarda
seni görmeyince aynalar kırılıyor, üzüntüden duvarlarda

seni toplasam çiçek yerine taç yapardım saçlarıma
ay doğmasın ne fark eder, aydınlık olursun çerağıma
yıllar yılı seni tutmak için, çırpınıp dururdu ellerim
hala bir ümitle bakarım ufuklara, sahile uğrar mı gemilerin

seni görmesem ağlar bulutlarım yağmur yağar sahilime
gel kurtulalım bu dünyadan, iltica edelim bizim iklime
nasılsa bir gün hep silinecek hiç kalmayacak ayak izleri
gelirsen eğer sererim yollarına, senden aldığım dizeleri

sensizlik, kurak mevsimimdi yağmuru bekledim, her bahar
sensizlik, hasret ve özlemim, umutsuz kalbime güneş açan yar
kaç kez düşündüm, okunacak kalbimde sonunda hasretin selası
insan kulluğuna riayetle yaşar, sözüydü ilahi huzur da “kâlu belâsı”
*
yusuferdoğan