ey ruhumun kardeleni, en güzel hasretim
yine dökülüyor dudaklarından kar tanelerin
söyle, yaymasın o güzel gözlerin hüznü kirpiklerine
matem yok,yaksa da hasretin ateşini inci nağmelerin

kalbim, acılara açık bir sevda
şiir, durmadan kanatır gönlümü
neden kalmadı insanlarda ahde vefa?
hiç bu kadar sevmemiştim ölümü

içimdeki kalabalıklardan bir kurtulabilsem
hıçkırıklara boğacağım kara toprağı
yağmur gibi gökyüzünden usulca insem
kucaklayacağım/
aşkından yere düşüp sararan yaprağı...

yüreğinde tuttuğundur mesafelerin önemi yok
gönül gelmek istedimi himalayalar bile aşılır.
yeter ki yapmak istesin eğer gelmişse içinden
insan inanmışsa sevdasına ömür boyu savaşılır.

umutlar bitmesin elbet, gün batımı nazire
her batan gün sabaha, bir müjde ile varır
iltica Rabbine olsun, sabır ve dua ile
nice doğmamış şafaklarda, elbet vardır bir hayr.

herkes, yüklenecek yükünü, sırtında mezarı
belki bir saltanatı olacak bir sevda diyarında
bülbül güle hasretlenmiş vuslat ömrün baharı
belki de yanıp kavrulacak, aşkı ateşin narında

yusuferdoğan