Bir kaç gün huzur bile, olamaz ki teselli,
Doğuşumdan kader bu, silemem ki yazgıyı
Çekmeye mahkum etti, alnımdaki tecelli,
Hiç bitmeyen keder bu, silemem ki yazgıyı.


Eğri büğrü çizgiyle, önümde durdu rampa,
Taşıttı tüm yükünü, omuza bindi hampa,
Düzenine uydurup, hayat sürgündü kampa,
Ziyan olan heder bu, silemem ki yazgıyı.


Gençliğin baharında, kalbim o kadar naif,
İksiri bulunmazken, tesiri olmaz kaif,
Kabuğunun içinde, kimseye etmez tarif,
Kalbi dertli eder bu, silemem ki yazgıyı.


Zifiri’ye döndüyse, ne hayır gelir günden,
Her anı aynı ise, hesap soramam dünden,
Başına ne geldiyse, hepsi kader yüzünden,
Canı yakan beter bu, silemem ki yazgıyı.


Her bir yana savurdu, poyrazın soğuk yeli,
Sürükledi durmadan, yağan yağmurun seli,
Ne zaman dokunacak, gelip azrail eli,
Son durağa yeter bu, silemem ki yazgıyı.



Nesrin Önem
Tekirdağ