“Kenar-ı Dicle’de bir kurt aşırsa bir koyunu,
Gelir de adl-i İlâhî sorar Ömer’den onu!”(M. Akif Ersoy)

Garip kalmasın İslâm, mahzun olmasın diye
Hakk, Ömer Bin Hattab’i verdi bize hediye

Kur’an’ın munis sesi, Ömer’i yumuşattı
İlâhî hakikatler, yüreğini kuşattı

Kula kulluktan geçti, terk etti esareti
Everest kadar yüksek, Ömer’in cesareti

Küfre karşı çelikten iradeyle zırhlandı
İçinde beslediği, büyüttüğü imandı

Mekke semalarından doğan bir güneşti O…
Küfrün karanlığında yıldızlara eşti O…

Adaletin timsali, vicdanların sesiydi
Gönülleri şâd eden, sonsuzluk bestesiydi

Dünyayı Cennet etti, Ömer’in adaleti
Kökünden söküp attı küfrü ve dalaleti

Bu dünya gurbetinin talipti çilesine
Düşmedi hiçbir zaman şeytanın hilesine

Küfrün önünde duran çelikten duvardı O…
Müminlerin yanında gece gündüz vardı O…

Şerefiyle taşıdı İslâm’ın sancağını
Müminlere yaşattı dinin altın çağını

Muhacir ve Ensar’ın gözünde bir dağdı O…
Küfrü bertaraf eden, aydınlık bir çağdı O…

Mekke’de doğan güneş, şanlı Yesrib’de battı
Ömer’in şehadeti yürekleri kanattı

İslâm’ın güçlü sesi, heybetli bir devdi O…
Yürekleri kavuran, korlaşan alevdi O…

Adalet sarayının bahçesinin gülüydü
Hakk’ı terennüm eden İslâm’ın bülbülüydü

Onun adaletine dünden daha muhtacız
O aydınlık günlere bugün susuzuz, açız…

M. NİHAT MALKOÇ