Acı bir duman kapladı kentin üstünü
İstasyon Mahşeri kalabalık,
Birazdan yolcular teker, teker inecek
Tren rayları sessizliğe bürünecek
Kavuşmalar başlayacak özlemle...

Bazısının babası, bazısının anası
Bazısının da aşkı, yavuklusu.
Ne fark eder ki, her biri ayrı yürek sevdası
Hasretin dili çözülecek.dudaklara düşecek
Canhıraş feryat gözyaşlarına bürünecek...

Bu gar kaldırımları ne acılara şahitlik etti,
Ne tükenen umutlar, ne akan yaşları gördü
Bir anlatsa üstü örtülen hüzünleri
Ölen gönülleri,terki diyar eden sevgileri
Bir dile gelse, dökse birikmişleri...

Gözlerden inen yaşları, boş kalan elleri
Tutunamayan bahtsız gönülleri anlatsa!
Anlatsa elvedaları bu kaldırım taşları
Tren düdüğünün zalim sesiyle vakti zamanı
Geldi vedaların en acı.yabanları

Giymiş en güzel giysiyi, belki son görüşmesi
Eller kenetlenmiş,gözlerde hüzün var,
Gece yıldız kayması gibi dilek tutar bakışlar
Bir gün buluşmaktır yıldızla sözleşmesi...