Kalem susarsa vicdan susar gerçek susar ve batıl konuşur
Vesvese kalplere nufuz eder zihinlere kolayca yalan doluşur

Düşünceler aklını yitirir hakikat yok olur
cehalet oluşur
Şair durursa boş söz dilden dile dolaşır sinelerle buluşur

Der"bu kitap batıl,yazarı babilliler sümerler
Böyle derler ve hakikati mariana çukuruna gömerler

Şeytan galiptir doğruya oturtulmadıkça temeller
Bu hastalıklı zihne faydasız ölmeler dirilmeler

"Tanrı mı insanı yarattı yoksa insan mı tanrıyı"
O zaman söyle sen mi seçtin akılla varolmayı

Değil mi bir gözün uçsuz bucaksız masmavi göklere bedel
Nasıl göğü görmen için sana göz vereni aklın inkar eder

Böyle buyurdu zerdüşt diyerek gidiyorlar peşinden
Hep mağlup olsada vazgeçmiyor Hak davayla güreşinden

İnkar ediyor ve diyor var edeni olmayan nasıl var olabilir
Peki var edenini inkar ettiğin evreni gözlerin nasıl görebilir

"Allah var peygamber yok"bu ne cüretkar cesaret
Ona göre imtihan değil dünya masala alet

Sonsuz ilim sahibi haşa pek abes işler yapıyor
Yaratıyor sonra bir gezegende mahsur bırakıyor

Kim indirdi tevratı ve incili kim gönderdi isayı ve musayı
Ne yazık pavlus sindirdi gerçeği yıkmaya kalktı Rabbın koyduğu yasayı

Kim erdirdi kalpleri huzura kim nura gark etti faran dağlarını
Kim dindirdi acıları Kuran’la gönderip Muhammed Mustafa’yı

Kimi tanrı der kimi yehova kimi zeus kimi artemis
Biz yeri göğü yaratan Alemlerin Rabbi olan Allah deriz...