yıldızlar umutla doğar kara gecenin koynuna
ay yakamoz bile olmuştu, gönlümün aynası
kavuşamayan gönüllerin, günahı vebali boynuna
ama bitmez bir hazinedir, inanan insanın sevdası.

güzel şeyler düşün, kalbin karartmasın kendini
ruhu umutsuz bir sokağa, hapsetmek olmaz
sakın ikram eyleme, olgunlaşmamış meyveni ?
söz ola, taştan ağır gele, derdine hiç deva olmaz.

bir insanın inancıdır, kandilini yakan çerağ
kandiller gönül göğümüzün, sönmeyen yıldızlarıdır.
akıl ve hakikat arasına örüldü ince bir ağ
yitirilmeyen umutlar, bir aşkın hüzün damlalarıdır.

sevdanın yaşımı olurmuş kimin umurunda?
gönlümün gizli pınarı denize doğru çağlar
kalp hissiyatımızın gönül aynası, ince bir sızı
ruhumun içinde şarkı söyler, sessizce fırtınalar

insan hayalleri ile kalbinde, boy boy filizler büyütür
kaleminizi yüreğinizin daima hokkasına batırın
ağaçlar, gökyüzüne uzanan emsalsiz bir şiir gibidir
sabaha uzanan aydınlık kapısını, seherde aralayın

göz yaşlarınız; parlak bir geleceğin şafağını yıkayan billur.
basirettir, güçlü bir sezgi ile ufkun ötesine devasa bir bakış
ihlas ve samimiyet, yaşantınızla alnınızda parlayan bir nur.
liyakat, gergeftir dokulara, sözler ritimli ve zarif, nakış nakış.

yusuferdoğan