dilleniyor dalgaların köpüğünde her şiirim
lacivertlerle karılıyor maviler
derinliğinde gözlerinin

umut nakşedilirken yarınlara
çilesi kanıyor deniz kızının
ve dalga kıranlarla yarışıyor pupa yelkenlerin
sağanak sitem atıyor kül bakışların

nereye baksam hüzün çağırır
her seferinde ertelenir sana ait düşlerim
şafak şebnemlerinden sırılsıklam yüreğim
maya tutmuş gibi asırlara sensizliğim
eskiyen her acımda başlıyor hüzünlerim

çığ gibi büyüyor sensizliğim
sızım,sızım aklımda eskiyen düşüncelerim
yorgun yüreğime eşlik eder
ağlayan martıların sesleri
ne olur kırlangıçlar götürün beni
yoksa aklımın uçurumlarına düşeceğim


yaprakları kızıl gazele dönük salaş bir mevsim
dokundukça yanar ellerim
kovalarken bulutları güneş çatık kaşlarıyla
çağlar içimdeki kızıl meyhane
nereye baksam orada kül bakışların
nereden yansıyor hayalin
nereden doğuyor güneşin
hangi yönde esersin
söyle de yanına geleyim
gelip kül bakışlarında öleyim

HÜLYA ÇELİK