1
Yorum
3
Beğeni
1,0
Puan
760
Okunma
kırkikindi yağmurlarından sonra
düşmüşüm toprağına anne
aynı havayı soluyup
aynı suyu içmişiz aylarca
ilk adımlarıma sinen gülüşünmüş
beni hala ayakta tutan sihir
senle başlamış bende insanlık tarihi
sen aklımın ellerine tutuşturduğundan beri
cıs şemsiyesi hep yanımda dolaşıyorum anne
umut saksıya diktiğin çiçekmiş
toprak kokulu ellerinin
saçlarımda dolaşmasıymış
sevda dediğin anne
korkusuz ve şüphesiz bir tene
sarılabilme özgürlüğüymüş
annem canımın içi
hiç bir enerji kaynağının ısıtamayacağı
küçücük elleri
avucuna alıp
bir nefesle sıcacık eden kadın
tanrının var etme kudretini
gülüşüyle taçlandıran varlık
anne anne sesini özledim
telefonun çalmıyor artık...
02:27
30/04/2018
ali rıfat arku
istanbul
1.0
100% (1)
Cevap Yaz