16
Yorum
38
Beğeni
5,0
Puan
2299
Okunma


Her nesne battal boydur mütevazı dünyamda.
Gölgeler şaha kalkar, korkutur; büzülürüm.
Şimşek hızıyla geçen acımasız eyyamda,
Takvim yapraklarının altında ezilirim.
Doksan dokuzu ele, biri bana düştü hep.
Böyle şansı neyleyim; dertlerim kelep kelep.
Sağıma dönsem kasap, soluma dönsem celep.
Dostların çengelinde kan revan yüzülürüm.
Yüreğimde kelepçe, ruhumda kor cendere;
Şikâyet haddim değil; sitem sayın kadere.
Coşup çağlayamayan, işte, benim o dere.
Denize kavuşmadan toprağa süzülürüm.
Hiç mi savaş vermedim; yaralarıma bakın.
Yenik bir cengâverim; bitsin artık bu akın.
Çok yorgunum; ne olur, şu yakamı bırakın!
Yalnızlık girdabında daha az üzülürüm.
Akşam çökmüş ömrüme; gurupta batıyorum.
Tek tabanca hicrana farkımı atıyorum.
İçimde son umutla, aynamı tutuyorum.
Belki cennet çağırır; ufuktan sezilirim.
Küf kokan sandığımda birikince sözlerim
Ve kıyamet kaçağı sığınmacı gizlerim;
Dem aldığı vakitte buğulanan gözlerim
Kâğıda kilitlenir; şiirle çözülürüm.
Mücella Pakdemir
5.0
100% (25)