Sabah serinliği dokunurken derime usul usul,
Renklerin büyüsüne kapılıp coşuyor ruhum
Kızıl çam kokuları ulaşıyor Göcek tepelerinden,
Yaşamak sevinciyle başlıyor sarhoşluğum.

Doğan günün ışıltısında, bir başka güzel herşey,
Ağaçlar son bir kaç portakalı da dökmüş diplerine,
Şimdilik hoşçakalın der gibi, görüşürüz seneye.

Çatı oluğunun arasına bir kuş giriyor, cıvıltılarla,
Tam göremedim ama, kırlangıç galiba,
İçeriden de neşeli cıvıltılar cevap veriyor,
Merhaba sevdiğim dercesine.

Bir alım, bir çalım judas geçiyor kapı önünden,
Sahibi belirsiz, adı belli,
O hepimizin ve sokağın özgür köpeği.

Balkonun içlerine kadar sarkan,
Budadığımız palmiye ağacını selamlıyorum,
Yeşil yeşil gülümsüyor,
Merhaba diyor,
Tek çiçeğim kırmızı sardunya,
Köşeden ıslık çalıyor bana,
Bir çaydanlık su vereceksin bu gün saksıma,
Sakın unutma.

Marina’dan sesler geliyor,
Telaşlı yürüyüşlerle önümden geçiyor kaptanlar,
Gezi tekneleri, balıkçı sandalları, lüks yatlar,
Ve yeni güne uyanmış, umut dolu suratlar.

Güzel bir gün diye geçiyor içimden,
Dükkanların kepenk sesleri duyuluyor çarşıdan,
İnsem diyorum sahile bu sabah erken,
Demli bir çay içsem belediye bahçesinden.

Ben aslında akşam ezan’ı vakitlerini severdim,
Hüzün kaplardı içimi, müezzinlerin sesinden,
Bir sonsuzluk girdabında sarmaş dolaş,
Yüreğim mistik duygularda,
Gözlerimde yaş.

Bütün vakitleri sever olmuşum ne tuhaf,
Biten bir ömrün belki son değerlendirmeleri,
Yeni farkettim,
Çok gerilerde bırakmışım tüm delişmenliklerimi.

Haydi yorgun ayaklarım,
Sevdalı gönlüm,
El ele tutuşalım,
Selam olsun yeni başlayan güne,
Selam olsun gördüğüm bütün güzelliklere,
Martılar sesleniyor, çığlık çığlığa,
Hep birlikte yürüyelim el ele sahile.

Gün başlıyor Göcek’te,
Umutlar taşınacak, gönüllerden gönüllere,
Bu günü yaşamak gerek, dolu dolu,
Namuslu ve gürültüsüzce,
Kimbilir ne zaman görünüverir selvilerin yolu.

Esel Arslan
MAYIS.2008.GÖCEK/ MUĞLA