demem o ki,
kendi eceliyle ölen umudum hiç olmadı
tanrı da şahidimdir
ayık tek bir damarım dahi olsa inanın bende öleceğim




ölümden sonra en büyük icattır yağmur
kuru bir gürültüye "gürlemek" denilmeyen ideolojilerde
gelip geçicidir sağanaklar ön sevişmesiz geceler gibi
delip geçicidir aşklar ölüp ölüp yeniden dirilmek gibi


.
…
.


demem o ki,
yaşam kadar çizgisiz
ölüm kadar tarifsizim içimdeki gün batımlarında
düşlerime soyunan her bakir sabahın en azılı katiliyim




“düş dudağımın hatırına bir kuple” desem,
öper misin beni sarhoşluğumdan ta ki ben bize sızana dek
ya da boş ver unut gitsin… en iyisi mi sen,
biraz sarhoşluğuma çok ça da sensizliğime ver olur mu




alabora kimliğimde,
kır saçlı laciverttir demiş miydim seviştiğim yalnızlık
“bırak akıntıya kendini iliş hevesime pul pul” desem,
bakar mısın bana öyle yine mavi yine ıslak




neyse sen bunu da boş ver
nasıl olsa tuzdandır nefesim
çürümeye yüz tutmuş bir martı daha eklemedikçe seferlerime
koklayamasam da nefsini kokmam en azından bize ölmedikçe…


.
…
.


demem o ki,
kendi eceliyle ölen masalım hiç olmadı
uykularımda şahidimdir
büyümenin küçülmek olduğunu bilsem ne ılık süt içer ne de uyurdum…













ilhanaşıcınisanikibinonsekiz