Deniz dalgalı gök gürültülü
Yıldırımlar çakıyor
Siyah bulutlar arasında
Esen rüzgarla hafiften
Yağmur çiseliyor ardında
Açaçak gök kuşağını beklerken
Yağmur dönüşüyor doluya
Hemde ceviz büyüklüğünde
Tabiat birden beyaza boyanıyor
Yazın haziran ayında

Gündüz akşamın vaktine dönmüş
Her taraf sessiz bir vadi misali
Kuşların sesi bile çıkmıyor
Sanki tabiat ağlıyor gibiydi
Yere bıraktığı yağmur dolu ise
Günlerdir biriktirdiği göz yaşı idi
Kopmuştu barajın bendi
Coşkun sellere dönüşerek
Taşıyamamıştı artık içinde
O ağırlaşan hüzünleri

Güneşte yoktu saklanmıştı
Sanki buz kutbu kıtasında gibiydim
Sözler dilimde kaldı
Anlamlar anlamsız kifayetsiz olmuştu
Zor bir günde geçiyordum
Bir karanlık boşluğun içinde
Çaresizce savrulup duruyordum
Ne tutunacak bir dal vardı
Nede elini uzatacak bir insan