Çağım ’Taş çağı, tunç çağı,-insanlık için- utanç çağı’

Yüreğim
yükü ağır bir at
karanlık zamanlardan aydınlık taşırım
ateşler içinde su
acılar içinde sevinç
umut ve sevgi
aşk ve bahar
dostluk ve özlem taşırım
fırtınalar taşırım içimde
kuduran denizler
yıkılan köprülerinde yaşamın
ölümle yarışırım
çağım utanç çağı

nice kanlı savaşlardan geçerek geldim
nice dikenli tellerden
bütün ayıplarını yanıma aldım kör zamanlarin
zindanlı yaşamını insanların
her savaşta bir parçam kaldı
her alanda bir iniltim
sevgisiz zamanlar içinde dondu yüreğim
dört yanım buz dağı

ey kanatlarında
yaşamın güzelliğini taşıyan kelebek
göğsünde sevgiyi biriktiren çiçek
ey bulanık bir suda akıp giden zaman
karalar sürülen gerçek
gün olur güneşe çıkılır, gün olma bilinci ile
yeni bir kan dolanır kurumuş damarlarında dünyanın
yeni bir gün doğar, yeni bir filiz sürer
yapraklanır dal, dağ devrilir, geçilir bu kan ırmağı