Sevda denilen cemre, şu gönlüme düşeli,
Kaç yıl geçti aradan gâh gamlı gâh neşeli?

Erişilmez bir murat, gökkuşağı misali,
Sadece düşlerimde görülmekte visali

Kaçamak bakışlarla konuşmaya çalışmak,
Kısacık sohbetlerle, yetinmeye alışmak.

İçten içe can atıp, tutmak için elini,
Seyretmek hayranlıkla, saçlarının telini!

Yarınlardan umutsuz, hep anı yaşayarak,
Ayrılık korkusunu, her daim taşıyarak!

Bilinmeyen bir yolda yürüyen kaçak gibi,
Tuzaklanmış mayına er-geç basacak gibi.

Görüşmeden geçmişse eğer epeyce zaman,
Ya bitmişse kuşkusu; dar gelir sanki mekân.

Buluştuğumuz ilk an, endişeyle bakarak,
Kahverengi gözlerde, cevabımı aramak!

Ya da insanlık hali, görmüşsem seni üzgün,
Beynimde nice şüphe, döner durur bütün gün.

Normalden farklı ise, biraz sesinin tonu,
Gelmiş gibidir o an, artık dünyanın sonu.

Fakat güldüğün vakit, inan her şey değişir,
Sanırsın dertli gönlüm, muradına erişir.

Taşkın sular misali, aşarım da bendimi,
Coşkunun girdabına kaptırırım kendimi.

Hele nail olursam, sevgi dolu sözüne,
Kanat vurur yüreğim, özgürce gökyüzüne.