Bir nisan akşamında, yazdığım ilk şiirle
Girdim çıkmaz bir yola, sonumu bile bile.

Önceleri gönlümde esen sevda yeliydi,
Gizlice yaşadığım çok hoş duygu seliydi,

Her anımda sessizce seni düşünüyordum,
Emsalsiz cemalinin düşünü kuruyordum.

Hele ki gökyüzünde o gece mehtap varsa,
Keşke derdim kendimce, ışığı beni sarsa!

Yüzümü aya döner, yudum yudum içerdim,
İçtikçe sermest olur, kendimden de geçerdim.

Halelenmiş haline hayranlıkla bakardım,
Keyfim yerine gelir, bir sigara yakardım.

Yanımda var sayar da, seninle konuşurdum,
İçim coşkuyla dolar, heyecanla solurdum.

Yorgun argın başımı omuzuna dayardım,
Sen saçımı okşarken, nefesini duyardım.

Huzurlu ve mesuttum, işte o ilk zamanlar,
Hiç bitmesin isterdim, yaşadığım o anlar.

Sen her şeyden habersiz, bağımda açan bir gül,
Bense dalına konmuş, aşkına duçar bülbül.

Böyle sürüp gitseydi, olmasaydı aşikâr,
Sırrımla eriseydim, mum gibi azar azar.