Zaman akıp gidiyor ey sevgili...
yokluğun dün gibi kavuruyor içimi
Gözlerine son bakışım geliyor aklıma
Hüznü görüyorum vede teslimiyeti
dönmezcesine gidişin öncesi...

Ahh sevgili!
ilk aşkım
yüreğimdeki iyiye dair herşeyin müsebbibi
Bana ağlamayı öğretti şimdi yokluğun...

Sen geliyorsun aklıma
ağlayan bir çocuk gördüğümde...
oğluna sarılan her bir anneyi
uzaktan seyredişimde..
Sana tekrar tekrar sarılamayışım içimi acıtıyor..

Ayaklarını öptüğüm
anları düşünüyorum sen giderken
Şimdi artık bir gün dönersin umuduyla
yollarda kaldı gözlerim.
Ararsın ümidiyle
telefonlarda kulağım.
Resmin hep karşımda ey sevgili...
sana bakıp iç geçiriyorum
gelmeyeceksin biliyorum

Bir gün eğer Küllenirse sana olan sevdam
Yokolsun dağlar, taşlar
toz olsun beşeriyet.
zehr olsun dünyanın en lezzetli nimetleri...
kıtlık hüküm sürsün tüm dünyada

Unutursam şevkatini ellerinin
Zaman mefhumu yokolsun.
Unutursam gözlerindeki eşsiz sevgiyi
şuursuz meczuplar yönetsin ülkemi

Unutursam
Senelerce kan aksın derelerden.
Bereketli topraklar su yüzü görmesin.

Özlemin andımdır sevgili!
Hatıran varlığım...

Annem’e