Bir sabah uyandım erken
Bende beni bulamadım
Dün bitmiş de yarın gelmiş
Geçen dün’ ü bulamadım

Hakkın divanına durdum
Şu gönlüme soru sordum
Baktım ki boş önüm ardım
Bende ki seni bulamadım.

Yere basıyor ayaklarım
Kıpırdıyor dudaklarım
Vücudumu gıdıkladım
Tendeki canı bulamadım

Herkes gitmiş eşim dostum
Yerlere serilmiş postum
Unu eleyip eleği astım
Yaşamda huzur bulamadım

Varlığımda beni sevdiler
Hep vardan yiyip içtiler
Yokluğumda def ettiler
Kötü gün dostu bulamadım

Bunlar yaşamın cilveleri
Bilemedim kötü ve iyileri
Yalan dünya yordu beni
Gönül dostu bulamadım

Bu son deyip uyuttular
Gelip salımdan tuttular
Toprağa verip unuttular
Gönülde yer bulamadım

Gönlümü ummana saldım
Ferhat gibi dağlar deldim
Bir gün dediler ki öldün
Canımı tende bulamadım

Ozan İsmail der gülemem
Ben neler ararım bilemem
Sevdiklerim yok göremem
Samimi dostlar bulamadım

İsmail Detseli 12 05 2005 Ev sabah saat 05