tetebbu




Ben uyumuyorum
uyku bana uyuyor…


Nefes almak yaşamak mı?
adını koymadığım duygulara yenilirim
tatmadığım âşkın küllerinde.

Nasıl tatmadıysam küllerinde
zülfüyâra d/okunmasam diyorum
yalnızlığım zoruma gider.

Okunursam eğer
bir neticenin şerefi
o neticeye ulaşmak için
katlanılan güçlüklerle ölçülür
gelsin ölçsün
yalnızlığımı benim.

Geceleri uykum kaçınca
dilim söyler tüm hüzzâm sözleri…
değişmeyen bir şeyler var
değişmesini iste(me)diğim.


Düşünceler ufkumu açınca
anlamış oluyorum ki, çok şeyler değişti çok şeyler
sadece gözyaşımın tadı değişmedi
göz ağlamalı kızarana kadar beyazlığı
yürek inlemeli dağlarcasına.

İlham mutluluk saçınca
zaman geçer unuturum gider
sonra bir sandalyede
kendimi uyuturum gider…

Güyâ,
şimdi böyle bir anımda
rüyâ ısmarlayacağım gelirse eğer