(Teröre lanet destanı)
Bu çocuk demeyip, kurşun sıktılar.
Bunlar insan değil, hayvan olamaz.
Öğretmen öldürüp, okul yaktılar.
Bunlar insan değil, hayvan olamaz.

Sen de bir can can, taşırsın be hain.
Böyle olunmaz ki, dünyaya hâkim.
Öldürmekle insan, olur mu sakin.
Bunlar insan değil, hayvan olamaz.

Anan yok mu senin, anama kıydın.
Baban yok mu senin, babama kıydın.
Bacın yok mu senin, bacıma kıydın.
Bunlar insan değil, hayvan olamaz.

Kandırılmış gençler, ölüm saçıyor.
Öldürmeyi daha, oyun sanıyor.
Bunları yerdeki, yılan tanıyor.
Bunlar insan değil, hayvan olamaz.

Terörün beyleri, bağda oturur.
Kandırılmış gençler, dağda kudurur.
Kanlı tırnakların cana batırır.
Bunlar insan değil, hayvan olamaz.

Elinde silahı, adı militan.
Yedikleri insan, içtikleri kan,
İnce bir çizgiye, gelindiği an.
Bunlar insan değil, hayvan olamaz.

Aslan kuvvetinde, bulsa çareyi.
Yitirip vicdanın, ezmez fareyi.
Hainlerin irin, dolu yüreği.
Bunlar insan değil, hayvan olamaz.

İnsan insanlara, asla kıyamaz.
Boğazını kesip, gözün oyamaz.
Zalimlere uyup, hakka kıyamaz.
Bunlar insan değil, hayvan olamaz.

Gece gibi kara, vicdana düştük,
Aydınlık bir günde, virana düştük.
Aklını yitirmiş, sırtlana düştük.
Bunlar insan değil, hayvan olamaz.
*
ODABAŞI kalem, yazmaz derdimi.
Yüzseler derimi, demem serimi.
Her yerde tanırım, insan erini.
Bunlar insan değil, hayvan olamaz.

Şuayip ODABAŞI