biz çocukluğumuza yürümek istedikçe
çocukluğumuz büyümek için bize doğru koşar
evet, orada bir köy var maalesef çok uzakta
“olsun o köy yine de bizim köyümüzdür” der dururuz nesiller boyu
gitmesek de, kalmasak ta bir güzel vasiyet ederiz
ve deriz ki “beni köyümün yağmurlarında yıkayın
nasıl bilir diniz diye bile kimselere sormadan
gömün beni köyümün mis kokan kara topraklarına”




doymak bilmeyen açlığımız,
kontrol edemediğimiz hırslarımız yüzünden
av olan paranın ağzı salyalı avcısı olur kimliklerimiz
ve çok geçmeden anlarız ki sağlığımızdan olmuşuz
panik etmeyiz, sorun hiç etmeyiz elbet
“o kadar hırpalattık hayata kendimizi paramız var Allaha şükür”
diyerek olanı biteni sağlığımıza tıkır tıkır harcarız

“sonuç” dediğini duyar gibiyim Eflatun
bakma bana öyle filozof filozof hatta sırıtma
sonuç elbette elde var sıfır




çoğu zamanda yarınlarımıza endişeli bir pencereden bakarız
biz baktıkça farkında olmayız, olamayız belki ama
bir gün daha mum gibi eriyip gider avuçlarımızdan
ne günü ne de endişe duyduğumuz yarını asla yaşamayız
işin özü hiç ölmeyecekmiş gibi yaşadığımızı zannederiz
amma velakin hiç yaşamamış gibi ölür gideriz

sonuç mu elbette elde var yine sıfır




e peki söyle bakalım bilge eflatun
söyle ne dersin, nasıl dersin, ne yapmalı, nasıl yapmalı

“demem o ki ne olursa olsun siz kendiniz olun
ve kimseye kendinizi sevdirmeye de çabalamayın
bırakın sevilmeye kendinizi ve ister inanın ister inanmayın ama
böyle çok hem de çok daha güzel olacaksınız”

diyorsunuz sayın bilge bu mu yani, bu kadarcık mı

“ha bir de şunu sakın ola unutmayın dostlarım
hayatta önemli olan çok şeye sahip olarak yaşamak değil
en az şeye ihtiyaç duyarak yaşamaktır”




evet…. çok anlaşılır bir mesaj oldu bu gerçekten
yaşamak, yaşatmak çok da zor değil aslında dostlar
hayatınıza sıfır çekeceğinize siz hayatınızı sıfırlayın
nereden ve nasıl başlanılacağına hemen karar verin
ve siz siz olun hayatınızı asla ama asla ertelemeyin…




bitti….









ilhanaşıcınisanikibinonsekiz