Gökler ağlasa bile yerler duymaz sesini
İçinde huzur olmaz tutsan da nefesini
Ona fırsat verirsen doldurur kesesini,
İnsanları boş sanma kalbinde sevda yatar!

Kahramanlar Yurdunda çakallara yer olmaz
Allah diyen hak dostu asla yollarda kalmaz
Gün olur devran döner kapını kimse çalmaz,
İnsanları boş sanma kalbinde sevda yatar!

Cahil okumasa da okumak bizlere hak
Kaldır da şu başını şöyle ufuklara bak
Mevla’ya yalvar artık inkar etmeyi bırak,
İnsanları boş sanma kalbinde sevda yatar!

Menzile varmak için hayli çalışmak gerek
Sessiz Gemi kalkacak buna alışmak gerek
Gideceğin hedefe hemen ulaşmak gerek,
İnsanları boş sanma kalbinde sevda yatar!

Her sabah doğan güneş dünyayı aydınlatır
Maneviyat duygusu gücüne güçler katır
Mazide kalan günler hep seni hatırlatır,
İnsanları boş sanma kalbinde sevda yatar!

Afacan Çocuk gibi gönül yerinde durmaz
Mahşeri kalabalık Sıratta kimse vurmaz
Kardeş dediğin bile hatırını hiç sormaz,
İnsanları boş sanma kalbinde sevda yatar!

Çile çeken adamın gönlü her zaman gamdır
Hak Yolunda yanacak olanlar mutlak vardır
Sevdiğine kavuşan gönüller bahtiyardır,
İnsanları boş sanma kalbinde sevda yatar!

Yokuşu çıkmak için dağları aşmalısın
Kainata bakarak birazda şaşmalısın
Vuslata ermek için durmadan koşmalısın,
İnsanları boş sanma kalbinde sevda yatar!

DOĞANAY’ım üzülme Hak katına varınca
Hesabını düzgün ver Münkir-Nekir sorunca
Senden hakkını alır çölde topal karınca,
İnsanları boş sanma kalbinde sevda yatar!

Kemal DOĞANAY